Gelukkig zijn de appelbloesems nog niet bloeiende

Schraal weer, noordenwind, koude nachten. Ik heb er een bloedhekel aan als het voorjaar niet op wil schieten. Gelukkig zijn de appelbloesems nog niet bloeiende, want anders zou de hele bups kapotvriezen. Jacques Lebel een bijna 200 jaar oud appelmoesras uit Frankrijk, zie je hier op de foto en houdt de klepjes stevig dicht. Een eindje verderop staat Groninger Kroon - 150 jaar geleden teteeld door een Groningse onderwijzer -  wel met hier en daar opengevouwen bloedblaadjes. Jammer. Terrorist nachtvorst will kill them all.

Ik dacht hoor ik dat wel goed, maar toen ik dichterbij kwam hoorde ik werkster wesp duidelijk knagen aan het hout. Voor nestmateriaal?

Mijn bijenhotel met duizend kamers wordt gevormd door een stapel boomstammetjes waarin ik gaatjes van verschillende diktes heb geboord. Duizend gaatjes dus. Ik heb niet meegemaakt dat die duizend kamers verhuurd zijn, maar gemiddeld enkele tientallen. Ook nu bespeur ik al hotelgasten. Ondertussen verweert het hout, barsten stammetjes en groeien er verschillende soorten paddestoelen. De een zegt een rommeltje en de ander houdt het op iets rustieks.

De beuken komen in blad

Prachtig om te zien is hoe een beuk in blad komt. Ga er heel dichtbij staan en pak een tak waarvan de bladeren voorzichtig uit de bruine knoppen kruipen. Je ziet de tere, gerimpelde blaadjes, met haartjes langs de rand. En bovenal de mintieuze bloesems die zich langzaam ontvouwen tot levensechte bloempjes. Dat worden later beukennootjes. En als je dan voor zo'n reusachtige beuk staat, besef je dat dit keer de schoonheid in de details zit.

Bloesems

Mooi al die bloesems en bloemen. Een genot al die groene bladeren nadat we zolang zonder moesten doen.

Het zal u misschien zijn opgevallen, bij de meeste struiken en bomen verschijnt met het blad ook de bloesems. Er zit soms wat verschil tussen, zoals bij de tulpenboom of de sleedoorn, daar komen de bloesems of bloemen als eerste. We zeggen dan ook dat ze bloeien op het naakte hout.
Heel vaak gaan blad en bloem gelijk op. De paardenkastanje hierboven (de witte doet overigens precies hetzelfde) is een mooi voorbeeld. De kleine blaadjes vouwen zich voorzichtig open in het aprilzonnetje en ondertussen rijst de bloemstengel als een flinke erectie. Op het moment dat het blad de bekende vormen ontplooit kleurt de stengel blauw of roze en zet de boom volop in het voorjaarsbruidskleed. Zo'n paardenkastanje is dan geweldig mooi.

Maar ook gewone bomen als de eik of de beuk hebben bij het openbarsten van de knoppen al bloesems. De kleur is minder opvallend en de bloemetjes zijn wat klein, maar de bloei is er niet minder om. Als je tegen die tijd een beukenboom tegen het lijf  loopt, is het de moeite waard het bladvormingsproces te bekijken. Zie hoe fraai de bladeren zich ontworstelen aan de knop, opgerold naar buiten spietsen en bij het openvouwen openbaart zich de verrassing: prachtige kleine bloesem.

Plan Radix

Enkele weken geleden lanceerde Paul van der Lee zijn plan Radix. Wat het plan precies inhoudt moet ik nog ontdekken, maar het gaat over een denklandschap en iets zou zich kunnen afspelen in het nieuwe natuurgebied Heidehoekse Vloed. Paul heeft er een prachtig boek werk van gemaakt dat u hier kunt bekijken.

Actueel: schoon water voor arme mensen

Waar een klein dorp al niet groot in is

De snavel van de wulp wijst naar zijn gulp

Het land is nog kaal het gras kort. Bovendien is het bijna mei. Een mooi moment om naar weidevogels te kijken. De bekendste is acrobaat onder de weidevogels, de kievit. Je ziet hem door de lucht scheuren, salto's maken en een beetje onduidelijk zijn naam schreeuwen. Hij staat bekend om het weglokgedrag. Als je bij hem in de wei stapt, probeert hij je weg te lokken van zijn nest.

De grutto is een grotere vogel met een rode nek, een gespikkelde rug en lange rechte snavel. In de vlucht heeft hij een V-vormige tekening, net als de scholekster. Je moet hem niet verwarren met de wulp. De wulp heeft minder kleur (rood) en heeft een kromme snavel die naar beneden wijst (de snavel van de wulp wijst naar zijn gulp). Hoewel de grutto ook wel kievit roept, is zijn kenmerkendste geluid - hoe kan het ook anders -  GRUT-too.

De kievit is gelukkig vrij algemeen met 200.000 tot 300.000 paren. De grutto is minder talrijk, ca 50.000 en de tureluur nog maar 20.000. Hij is een tikkie kleiner dan de kievit en bescheiden van kleur, zeg maar grijzig. Net al de grutto heeft ook de tureluur een witte V-vorm als hij vliegt.
Dus, zet de auto eens langs een weiland en kijk eens wat je ziet (een verrekijker is handig). Een kievit is prachtig een grutto gewoon mooi, maar zie je een Tureluur...

Eieren zoeken

‘Gevonden!’, roepen Wendy en Marly. Bart Hellingman komt gauw kijken, want hij is al net zo enthousiast als zijn beide kleindochters. Elke zaterdag zoeken hij samen met zij vier kleindochters en acht vrijwilligers naar nesten van weidevogels. Een heel werk op een bedrijf van 130 ha gras- en 20 ha bouwland. Bart schrijft de vondsten op en zet een stok bij met een nummer bij elk nest. Zijn schoonzoon Darin Oortwijn houdt bij het maaien en schudden keurig rekening met de nesten. Hij laat een strook gras staan als schuilplaats voor het jonge broed. Bart Hellingman is een echte natuurliefhebber en hij is er trots op dat hij in de vier kleindochters bevlogen opvolgers heeft. 

Mooi beestje, zo'n pyamawants

Kraaien zijn leuk, ook deze

Slimme kraai schakelt auto's in